Op reis!

Vrijdag 29 januari was de grote dag, hét moment dat we vertrokken naar ons avontuur in Suriname. Hier gaan we vijf maanden lang wonen. Jellien gaat er in de Thuiszorg stagelopen, ik in de psychiatrie.
Vrijdag de 29ste was een rare dag. Het besef was er nog niet helemaal. We checkten onze ruimbagage in en hoorden dat we meteen afscheid moesten gaan nemen omdat het erg druk was. Dat hadden we niet aan zien komen, we hadden verwacht rustig aan te kunnen doen en dus ook langzaam en uitgebreid afscheid te nemen van iedereen. Het afscheid voelde wel even flink vervelend en vreemd. Vijf maanden lijken dan toch wel erg lang. Geknuffeld, cadeautjes gegeven, wat traantjes weggeveegd en we waren er klaar voor! De laatste dingen over- en weer geschreeuwd, gezwaaid en toen waren ze verdwenen.
Jel en ik stonden er vanaf dat moment alleen voor. Met onze koffertjes gingen we op reis, lopend door Schiphol. Alles ging vlekkeloos en een dik uur later zaten we al in het vliegtuig. In de lucht hebben we geregeld tegen elkaar gezegd 'we gaan het gewoon echt doen!' en 'ik besef het totáál nog niet, maar wat is het leuk!' We waren de enige blanke koppies in het vliegtuig, dus we kwamen direct in de stemming. Jellien kreeg nog voor het opstijgen haar buurman al op schoot, die daar ook niet meer weggegaan is, ik had de hele reis het zicht op zijn ontzettend grote, enge litteken, maar we vermaakten ons verder prima in het vliegtuig! De 9,5 uren vlogen letterlijk en figuurlijk om.
Bij het uitstappen sloeg de warmte ons al om de oren. We kwamen in een hal terecht waar we vast konden wennen aan de Surinaamse mentaliteit, het wachten duurde namelijk erg lang. Maar ook hier kwamen we door heen, toen was het zoeken alleen nog naar het vervoer richting ons nieuwe huis. Al gauw zag ik een jongeman staan die een papier vasthield waarop 'Jollin Elzinga en Nijnke Blyker' geschreven stond, dat kon niet missen. De man had mij ook herkend en wenkte dat we even konden wachten, totdat er nog meer medereizigers gevonden waren. Wij wisselden snel onze schoenen om voor slippers en werden hierna opgehaald door de taxi-chauffeur. Hij leidde ons naar een busje en we namen plaats achterin. Behalve de taxi-chauffeur gingen er nog twee mannen mee, die ons vriendelijk welkom heetten in Suriname. Het was al donker, maar we keken onze ogen uit. We zagen direct dat Suriname toch wel wat verschilt van Nederland. Heel veel mensen die om 22.00 uur 's avonds nog langs de weg lopen, velen die voor winkeltjes zitten te drinken en te roken, auto's die midden op de weg rijden en overal inhalen en ga zo nog maar even door. De mannen vertelden ons van alles over Suriname, heel interessant. Rond 24.00 uur kwamen we aan bij ons huis. Ons contactpersoon (Chrystabelle) was er nog niet, maar de taxi-chauffeur bleef, totdat ze er was, bij ons wachten. Daarna kregen we een rondleiding van Chrystabelle door ons nieuwe onderkomen. We kozen kamers uit en maakten die zelfs nog wat klaar. We waren helemaal kapot, maar slapen in de hitte waren we alweer een paar maanden niet gewend, uiteindelijk zijn we met hulp van de ventilator in slaap gevallen. Rond 10.30 uur Nederlandse tijd werden we wakker, hier was het 06.30 uur. Onze eerste dag in Suriname hebben we goed besteed. We hebben kilometers door Paramaribo gelopen om onze fietsen bij Chrystabelle op te halen, we hebben einden gefietst, we hebben boodschappen gedaan en we hebben onze huisgenoten verwelkomd. We hebben kennis gemaakt met de Surinaamse bevolking, opgemerkt dat we constant nagefloten en geroepen worden en dat er duizenden taxi’s klaarstaan om ons te vervoeren. Bovenal hebben we genoten van onze eerste dag! Het gaat helemaal goed komen met ons in Suriname!